Bugün benim doğum günüm.
30’lu yaşları tamamlayıp 40’lı yaşlara adım atmamın ilk günü.
Biraz burukluk, biraz gurur, biraz sevinç. Hiç birisi birbirine baskın değil, ortaya karışık bir duygu karmaşası gibi. Gençlikteki ideallerimin, heyecanlarımın, hayallerimin artık ufukta kaybolan gemideki bir yolcunun el sallaması gibi yavaş yavaş gözden kaybolduğunu hissettiğim yaşlar. Kabullenmelerin, zorunlulukların yaşları.
Geriye dönüp baktığında gerçekleştirmiş olduğum iyi şeylerle de gurur duymanın yavaş yavaş başladığı, önceliklerimin bireyden aileye kaydığı, karar alırken hep önce onları düşündüğüm yaşlar.
Hayatta hiç bir şeyin veya kimsenin tam iyi veya tam kötü olmadığını, iyilik ve kötülüğün kişiye, zamana ve duruma karşı değiştiğini, kaderin o kadar da insan hayatında etkin olmadığını, içinde bulunulan durumun insanın kendisinden kaynaklandığını anladığım yaşlar.
Nasıl ki projelerde proje yöneticisi başlangıçta zaman, bütçe ve maliyet tahmini yapar ve ilerleyen zamanlarda ki sapmalara göre planı revize eder. Artık hayat planını revize etmenin zamanı.
Bu revizyonda neler mi var?
- Beklentileri ve hayalleri gözden geçir ve yeniden düzenle! Gerçekleşme ihtimali artık olamayanlar için enerjini tüketme!
- Hayat adil değil ve hiç olmadı, olmayacak da. Ona göre adımlarını at. Sonradan üzülme!
- Bulunduğun durumun sorumlusu %90 kendin, %10 şans. Dolayısı ile karşındakine ne acı, ne de öykün.
Bu arada, kutlayan & kutlamayan, bu yazıyı okuyan herkese can-ı gönülden teşekkürler.
Kalın sağlıcakla…
Bir Profesyonelin Evrimi 